ในปี คศ.1986 ได้เกิดปรากฎการณ์ครั้งยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ เตาปฎิกรณ์นิวเคลียส์หมายเลข 4 ของเชอร์โนบิลได้เกิดระเบิด ความหายนะจึงได้เกิดขึ้น …
เหตุการณ์ครั้งนี้ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกๆคนแหงนมองฟ้าดูแสงประหลาด แสงนั้นคือแก๊สกัมมันตรังสีที่มีปริมาณอันตราย ซึ่งได้ไหลออกจากเตาปฎิกรณ์นิวเคลียส์ทีได้ระเบิดขึ้น สายลมได้หอบพัดแก๊สนี้ไปทั่วยุโรป ทางการต้องอพยพประชากรมากกว่า300,000 คน ออกจากพื้นที่อย่างฉุกเฉิน ทุกๆคนต้องทิ้งทุกอย่าง นำเพียงแค่ของมีค่าและเอกสารสำคัญติดตัวไป
ปริมาณรังสีที่เกิดขึ้น มีอานุภาพมากกว่าเหตุการณ์ระเบิดปรมาณูที่ถล่มใส่เมืองนางาซิกิและฮิโนชิมะ มากกว่า 200 เท่า มันสร้างความเสียหายให้กับเซลล์ที่กำลังแบ่งตัวในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ทำให้บางคนต้องเสียชีวิตจากโรครังสีเฉียบพลันจากการสัมผัสกับสารปนเปื้อน และในบางคนเสียชีวิตจากมะเร็งต่อมไทรอยด์ในช่วงหลายปีต่อมา
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเกือบ30ปี แต่รังสีนิวเคลียร์ยังคงหลงเหลืออยู่ และสิ่งมีชีวิตไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ สถานที่แห่งนั้นจึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองร้างผีเชอร์โนบิล บริเวณป่าโดยรอบเมืองถูกเรียกว่า “ป่าแดง” เพราะรังสีนิวเคลียร์ ทำให้ใบ้ไม้เกือบทั้งหมดเป็นสีน้ำตาลแดง ที่นี่เป็น เขตอนุรักษ์ทางระบบนิเวศที่มีกัมมันตภาพรังสี ซึ่งในอีกร้อยปี ที่แห่งนี้อาจกลายเป็นป่าแห่งเดียวที่มีสารพิษหลงเหลืออยู่
(3757)
