ยานอวกาศที่ถูกปล่อยโดยแท่นยิงที่เล็งไปทางหมู่ดาวเคราะห์ทั้งหลายอีกไม่นานเราจะได้ยึดครองดวงจันทร์ และสร้างฐานปล่อยยานเพื่อส่งเราลึกเข้าไปในอวกาศสู่กลุ่มดาวอันไกลโพ้นต้นสหัสวรรษใหม่ล่วงผ่านมา เรากำลังจะได้เริ่มต้นการผจญภัยที่น่าทึ่งเอกภพของเรามีแกแลคซี่นับพันล้าน แต่ละแห่งก็มีดวงดาวอีกนับพันล้านดวง รอบๆดาวฤกษ์เหล่านี้มีดาวเคราะห์และอาจมีชีวิต ในอนาคตอีกไม่นานเราจะสร้างยานที่จะนำเราไปสู่โลกใหม่
ยานอวกาศที่จะนำตัวอ่อนมนุษย์แช่แข็งซึ่งรอการบ่มเพาะออกไปไกลแสนไกล วันหนึ่งภารกิจเช่นนี้อาจช่วยเราครอบครองห้วงอวกาศที่ลึกล้ำ อวกาศอาจเป็นสภาพแวดล้อมอันโหดร้ายที่สุดเท่าที่เราเคยสำรวจ ปัญหาในการหาทางเอาชีวิตรอด อุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงอย่างหนักจาก –150 ไปเป็น เกือบ100 องศาภายนอกอวกาศเป้หลังของนักบินอวกาศจึงช่วยบรรเทาความรุนแรงนี้โดยการปั๊มของเหลวร้อนหรือเย็นไปรอบชุดอวกาศ แต่การทำงานในอวกาศก็ยังเป็นเรื่องเหนื่อยอ่อน ชุดอวกาศถูกสร้างมาให้สามารถปรับแรงดันเท่ากับ 1 ใน 3 ของแรงกดอากาศในชั้นบรรยากาศเท่านั้น ถ้าหากว่าสูงกว่านั้นก็จะงอเข่าและข้อต่อไม่ได้
นักบินอวกาศจะบรรทุกออกซิเจนมากพอสำหรับการเดินในอวกาศ 1 – 10 ชั่วโมง เพื่อดูว่าร่างกายมนุษย์มีปฏิกิริยาต่อการเดินทางในอวกาศที่ยาวนานอย่างไร ประเทศสหรัฐและรัสเซียได้ร่วมกันสร้างสถานีอวกาศถาวรที่มีเจ้าหน้าที่ประจำ สถานีนานาชาติคือก้าวต่อไปในความพยายามส่งมนุษย์ออกสำรวจระบบสุริยะจักรวาล
สถานีอวกาศจะเป็นยานพาหนะขนาดใหญ่ยิ่งกว่าเครื่องบินหลายเท่าแถมยังบินได้เร็วกว่าอีก 30 เท่าแรงและพลังงานที่เกี่ยวข้องในการสร้างมันขึ้นมาจึงมหาศาล สถานีอวกาศเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อโมดุลตัวแรกของอเมริกันและของรัสเซียถูกดันเข้าติดกันเหนือพื้นโลก 400 กิโลเมตร นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น ชิ้นส่วนอีกหลายร้อยชิ้นที่หนักถึง 500 ตัน จะต้องถูกนำมาเชื่อมต่อกันเหมือนตัวต่อยักษ์ ต้องอาศัยการปล่อยขึ้นไปในอวกาศอีก 45 ครั้ง เดินในอวกาศอีก 960 ชั่วโมง และ 6 ปีในการสร้างสถานีอวกาศ การทำงานนอกสถานีอวกาศนานาชาติเป็นกิจกรรมที่อันตรายที่สุด ชีวิตของนักบินจะได้รับการคุ้มครองจาก
(130)
