Platybelodon ช้างงาหอกแบนช่วงปลายยุคไมโอซีน

พลาตีบีโลดอน คือสิ่งมีชีวิตประเภทสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ มีลักษณะใกล้เคียงกับช้างในยุคปัจจุบัน โดยพวกมันถูกเรียกอีกชื่อว่า ช้างงาหอกแบน จากการที่งาล่างของมันมีลักษณะพิเศษที่แบนและยื่นไปด้านหน้า

พวกมันถูกค้นพบครั้งแรกในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 และถูกตั้งชื่อในปี 1928 จากการศึกษาพบว่าพลาตีบีโลดอนอาศัยอยู่ในช่วงปลายยุคไมโอซีน (Miocene) หรือราว 20-8 ล้านปีก่อน ในพื้นทวีปแอฟริกาและยูเรเซีย

ในอดีตเคยเชื่อว่า พวกมันหากินในพื้นที่หญ้าสะวันนา โดยใช้งาที่มีลักษณะคล้ายพลั่วขุดพืชขึ้นมากิน แต่ภายหลังพบว่า งานั้นใช้สำหรับแซะเปลือกไม้หรือตัดกิ่งไม้มากกว่า พวกมันมีความยาวกว่า 3 เมตร สูงกว่า 2.7 เมตร และหนักราว 2 ตัน ซึ่งขนาดตัวค่อนข้างสอดคล้องกับช้างเอเชีย

นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่า พวกมันได้สูญพันธุ์ลงเนื่องจากเกิดการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศในช่วงปลายยุค ซึ่งอาจทำให้เกิดภัยแล้งจนเป็นเหตุให้แหล่งอาหารลดลง เมื่ออาหารลดลงพวกมันจึงมีจำนวนลดลงเรื่อยๆจนสูญพันธุ์เช่นเดียวกับช้างสายพันธุ์อื่นที่สูญพันธุ์ในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน